Ψίθυροι

-Εμένα αγαπάει περισσότερο! ακούστηκε μια ψιλή φωνή μέσα στη νύχτα.

-Τι λες μωρέ; Με μένα είχε βαρεθεί να τραγουδάει! απάντησε μια άλλη, δροσερή φωνούλα.
-Και με μένα τραγουδούσε! αντιμίλησε η πρώτη.
-Ναι, αλλά, δες σε: είσαι "μαγκωμένο" και εντελώς... αρχάριο! Δεν έχεις ούτε καν πού να σταθείς!
-Ναι, σε είδαμε κι εσένα, που έχεις πού να σταθείς! Την άκουσες πόσες φορές σιχτίρισε τη βάση και το υλικό σου; Άσε που το "λεμονάκι μυρωδάτο" που τραγουδούσε δεν έχει καμία σχέση με το "ελεφαντάκι" που απολάμβανε να λέει όταν μ' έφτιαχνε! Εξάλλου έχει δηλώσει περήφανα πως είναι το αγαπημένο της παιδικό τραγούδι! Κι εγώ ήρθα και οπτικοποίησα το τραγούδι της με τον καλύτερο τρόπο!
-Σιγά τον καλύτερο τρόπο! κάγχασε τη ζουζουνιάρικη φωνή από λίγο πιο πίσω.
-Εσύ να μη μιλάς! είπαν και οι δύο πρώτες φωνούλες ταυτόχρονα. Εσένα σε αντιπαθεί και το 'χει δηλώσει πολλές φορές και με μεγάλη σταθερότητα! Σε βρίσκει άσχημο και αντιπαθητικό, συνέχισε η πρώτη ψιλή φωνούλα.
-Μπορεί. Αλλά αν δεν ήμουν εγώ, να την πεισμώσω, ακόμα τέτοια όπως εσείς θα έφτιαχνε! απάντησε ενοχλημένη η ζουζουνιάρικη φωνή και σώπασε για πάντα.

-Γιατί τσακώνεστε; Σας ακούω τόση ώρα και δε μιλάω, αλλά... βράζω μέσα μου, είπε μια σοβαρή φωνή.
-Ναι, μιλάς κι εσύ, που σ' αγαπάει πολύ! είπε η δροσερή φωνούλα. Σε ερωτεύτηκε με το που γεννήθηκες!
-Ε, όχι και μ' ερωτεύτηκε! Έχει ερωτευτεί πολύ περισσότερο ΆΛΛΟΥΣ, είπε με νόημα η σοβαρή φωνή.
-Εμένα εννοείς; είπε μια γλυκιά φωνή από το βάθος.
-...
-Όχι, εμένα εννοεί, απάντησε θυμωμένη μια ζαλισμένη φωνούλα. Χικ! Πάντα δυθκολεύω τουθ ανθρώπουθ θτην αρχή, χικ!, αλλά μετά... ποιοθ θτη χάρη τουθ! Κολλάααανε μαδί μου και δε λένε να μ' αφήθουν θε ησυχία! χικ! Να, ρώτα και τη βουουουουκαμβίλια, από 'δώ, που δεεεεν μπορεί πια να μ' αποχωριθτεί! χικ!

-Ησυχάστε όλοι, επιτέλους! Πολύ αέρα πήρατε, ακούστηκε μια σοβαρή και μελαγχολική φωνή. Όλοι είμαστε εδώ για δική της ευχαρίστηση. Τι σας έπιασε με τις διεκδικήσεις και τις ιδιοκτησίες; Είμαστε όλοι εδώ επειδή εκείνη μας δημιούργησε και θα παραμείνουμε εδώ για να τη μάθουμε να παρατηρεί, να μαθαίνει, να σκέφτεται, να τολμά, να πειραματίζεται και να δημιουργεί.
-Συμφωνώ, συμπλήρωσε μια ρομαντική φωνή που τόση ώρα δεν είχε μιλήσει καθόλου. Σταματήστε τους καβγάδες και βοηθάτε την να βελτιώνεται. Δεν είμαστε εδώ για εμάς...
-Πολύ σωστά! ακούστηκε μια βαθιά φωνή ελέφαντα από το τέλος. Είμαστε εδώ για να την πεισμώσουμε, να τη δυσκολέψουμε, να τη βάλουμε σε άλλα μονοπάτια παρατήρησης και σκέψης, αφού ξέρουμε καλύτερα απ' τον καθένα πόσο ξεροκέφαλη είναι και πόσο χρειάζεται αυτή την παρακίνηση. Μη διεκδικείτε τίποτα για εσάς. Σε λίγο καιρό θα 'μαστε όλοι μας ξεπερασμένα σχέδια σε ένα παλιό μπλοκ. Το τι θα έχουμε όμως καταφέρει για εκείνη και μόνο, θα 'ναι ό,τι θα μας γεμίζει χαρά.

Αυτά ακούστηκαν από τη μισάνοιχτη πλαστική τσάντα με τα σύνεργα ζωγραφικής. Κανένα από τα σχέδια δεν κατάφερε να αντιτάξει τίποτα στη γνώμη του ελέφαντα. Όλα τον θεωρούσαν σοβαρό και σοφό. Μένει μόνο να περάσει λίγος καιρός για να δουν αν η γνώμη του φίλου τους θα επαληθευτεί για άλλη μια φορά...