13/4/09

Μόλυνση περιβάλλοντος


Σ' ένα πάρκο μες στην πόλη
ζούσε ένα μικρό δεντράκι
που το λέγαν Πρασινάκη.
Ένα μικρό πουλί
καθότανε σ' ένα κλαδί
και κελαηδούσε ωραία
μαζί μ' όλη την παρέα.

Το δεντράκι είχε φίλους
άλλα ζώα και πουλιά
που του κράταγαν παρέα
μέρα νύχτα με χαρά.

Ξάφνου ήρθαν φορτηγά
με σκουπίδια πάρα πολλά.
Το δεντράκι είπε: "Ο!
Τι σκουπίδι είν' αυτό!"

"Σίγουρα θα μολυνθούμε
απ' αυτή τη συμφορά
και στον ίσκιο δε θα παίζουν
τα καημένα τα παιδιά."

Τότε φύγαν τα πουλιά
μακριά απ' τη βρομιά
κι έμεινε ο Πρασινάκης
μόνος του στην ερημιά.

"Δεν αντέχω άλλο πια.
Θα με φάει η βρομιά!
Σπασμένα μπουκάλια,
χαρτάκια πολλά,
γδαρμένες ρόδες
και άλλα πολλά!"

"Πώς θα ζήσω μ' όλ' αυτά;
Τα σκουπίδια είναι πολλά
κι εγώ μόνος απορώ
πώς θα γίνει να σωθώ."

Πέρασε λίγος καιρός
και να! ήρθε ένας πεζός
και αντίκρισε το δέντρο
που στεκόταν μαραμένο.

Το λυπήθηκε αρκετά
και του είπε δυνατά:
"Θα πάω να βρω βοήθεια
να μαζέψω τα σκουπίδια.
Το δεντράκι να καρπίσει
κι οξυγόνο να χαρίσει."

Και τότε άνθρωποι πολλοί
μικρά παιδιά και γέροι
απόφαση πήραν τρανή
να βάλουν ένα χέρι.

Σκουπίδια να μαζέψουνε
να σώσουνε το πάρκο
να γίνει πάλι καθαρό
χαρά πολλή γεμάτο.

Μη φοβάσαι Πρασινάκη
μπορεί να 'μαι μικρό παιδάκι
πίστεψε όμως μπορώ
να βοηθήσω και εγώ.

Υπόσχομαι να 'μαι καλό
το πάρκο να προσέχω
και τα χαρτάκια που κρατώ
στον κάδο να πηγαίνω.

Επίσης, τακτικά νερό
θα φέρνω σου να πίνεις
και την ωραία σου δροσιά
σ' εμάς θε να χαρίζεις.


Δημιουργοί τα παιδιά της Γ2' τάξης Δημοτικού του Παλλάδιου Ιδιωτικού Σχολείου Ιωαννίνων, 2004 - 2005 :

Άντα Λ.
Δημήτρης Μ.
Ευτυχία Τ.
Σοφία Π.
Βασίλης Β.
Αλέξανδρος Τ.
Γιάννης Χ.
Ηρώ Γ.
Μαρία Λ.
Έλενα Β.
Χρήστος Κ.

5/4/09

Η επανάσταση των ψαριών



Ο Ρούλης ο Ψαρούλης
κολυμπούσε στα ρηχά
κι είδε μια μικρή κηλίδα
με πετρέλαιο εκεί κοντά.

Κολυμπούσε κατά 'κεί
και συνάντησε το Λη
που του είπε: "Τι βρομιά!
Φίλε, κολυμπάς σ' αυτά;;;;"

Ο Ψαρούλης πήρε θάρρος
και του είπε δυνατά:
"Έχεις δίκιο φίλε Λη,
η βρομιά είναι πολλή!
Κάτι πρέπει να σκεφτούμε
ειδαλλιώς θα σκοτωθούμε!
Η ρύπανση μεγάλη
κι εμείς πολύ μικροί
ας πάμε σ' άλλη ακρογιαλιά
κι ας ζήσουμε εκεί."

"Όχι φίλε μου Ψαρούλη!
Λέω να μείνουμε εδώ.
Να κάνουμε επανάσταση,
να υψώσουμε πανό!

Να φωνάξουμε και φίλους
να βοηθήσουνε κι αυτοί
να πάμε κόντρα στους ανθρώπους
να μην τους δίνουμε τροφή.

Οι άνθρωποι να ρίχνουν δίχτυα
κι εμείς να δίνουμε σκουπίδια!
Έτσι θα καταλάβουν
πόσο κακό μας κάνουν!"

Και τότε το 'πανε στους άλλους
κι άλλοι το 'παν στους μεγάλους
Και μια εξέγερση τρανή
συγκλόνισε όλη μας τη γη.

Πανό, πλακάτ και φασαρία
"Όχι πια άλλα σκουπίδια!"
"Θέλουμε σπίτι καθαρό
για να ζούμε πάντα εδώ!"


Δημιουργοί τα παιδιά της Γ2' τάξης Δημοτικού του Παλλάδιου Ιδιωτικού Σχολείου Ιωαννίνων, 2004 - 2005 :

Άντα Λ.
Δημήτρης Μ.
Ευτυχία Τ.
Σοφία Π.
Βασίλης Β.
Αλέξανδρος Τ.
Γιάννης Χ.
Ηρώ Γ.
Μαρία Λ.
Έλενα Β.
Χρήστος Κ.

2/4/09

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

(1805-1875)

Στις 2 Απριλίου, κάθε χρόνο, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικής Λογοτεχνίας, ημέρα γέννησης του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Το ποίημα του Αντώνη Δελώνη που ακολουθεί είναι ένα αφιέρωμα στο μεγάλο Δανό παραμυθά.



"Δε θέλουμε πολλά, φίλε...
Μόνο ν' ανοίξεις ένα παράθυρο στον κόσμο
να πάρεις στην απαλάμη σου
την άφθαρτη καρδιά των παιδιών μας
να ταξιδέψεις τα πιο τρελά όνειρά τους
με τη σχεδία της φαντασίας σου.
Να τα πάρεις χέρι χέρι
στ' ακροκλώναρα της χίμαιρας
κρατώντας βάγια της ελπίδας...

Δε θέλουμε πολλά, φίλε...
Μόνο να αστερώσεις τη ζωή των παιδιών μας
με το χαμόγελο της γαλανής ευδίας.
Μόνο να πασπαλίσεις με νιφάδες φαντασίας
τα πιο τρελά όνειρά τους.
Το 'χουν ανάγκη, ξέρεις...

Φίλε μου παραμυθά
σύντροφε της πιο τρελής μου ηλικίας
κράτα το χέρι των παιδιών μας!"